เรื่องราวของดาบ จัดว่าเป็นอาวุธโบราณอีกหนึ่งชนิดที่มีอยู่แทบจะทุกอารยธรรมเลย ไม่ว่าจะเป็นมุมไหนของโลกต้องรู้จักอาวุธชิ้นนี้ แม้ว่าจะแตกต่างกันไปบ้างในเรื่องของรูปลักษณ์แต่ว่าอย่างอื่นก็แทบจะเหมือนกันหมด ดาบเองก็ถูกพัฒนามาเรื่อยจนถึงปัจจุบันด้วยเช่นกัน จากการต่อสู้ การรบ ตอนนี้มันถูกมาเป็นกีฬาแล้ว เรากำลังพูดถึงกีฬาฟันดาบ ที่มีชนิดของดาบแตกต่างออกไป

ก่อนจะไปว่ากันเรื่องดาบเรามาทำความรู้จักกับกีฬาฟันดาบก่อนเลยดีกว่า กีฬาชนิดนี้ถือว่าเป็นกีฬาที่ได้รับความนิยมมากในต่างประเทศ มีการจัดแข่งขันกันตั้งแต่ระดับท้องถิ่น ระดับประเทศ จนถึงระดับโอลิมปิก กันเลยแถมยังมีคนติดตามเยอะด้วยนะ ทีนี้กีฬาชนิดนี้เล่าให้ฟังแบบง่ายๆก็คือ จะแข่งแบบ 1-1 นักกีฬาจะยืนจ้องหน้ากันบนเวทีที่มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมยาวๆ จากนั้นก็จะใช้ดาบในมือจ้วงแทงกัน เพื่อทำร้ายอีกฝ่าย หากใครแทงโดนฝ่ายตรงข้ามได้ก่อนจะได้คะแนนในการบุกนั้นไป ใครได้คะแนนมากกว่าภายในเวลาที่กำหนดก็จะเป็นฝ่ายชนะ กติกาเบื้องต้นจะเป็นแบบนี้

ทำความรู้จักกีฬาฟันดาบ

มาเข้าเรื่องหลักของเราก็คือ ดาบดีกว่า หากใครติดตามการแข่งขันกีฬาชนิดนี้ ดาบที่ใช้ในการแข่งขันจะมีลักษณะแตกต่างจากดาบที่เราเคยเห็นมาเลย หากเป็นดาบไทยจะเป็นดาบที่มีใบดาบโค้งยาว หรือ เหยียดตรง มีคมทั้งสองด้าน เป็นใบใหญ่ ใช้ในการต่อสู้ทั้งแทง ตวัด ฟาด เป็นหลัก แต่ว่าดาบในการแข่งขันกีฬาชนิดนี้จะแตกต่างออกไป จะเป็นดาบที่มีลักษณะเรียวยาวเหมือนแท่งลวดเล็ก ปลายแหลม หรือปลายมนก็ได้ เน้นการแทงเป็นหลัก การตวัดปัดซ้ายขวาจะเป็นการปัดเพื่อทำลายจังหวะฝ่ายตรงข้าม วิธีการใช้งานจะเน้นการแทงเข้าไปที่จุดสำคัญมากกว่าการฟาดลงเพื่อให้บาดเจ็บ

ซึ่งดาบที่ใช้แข่งขันกันนั้น มีต้นกำเนิดมาจากดาบที่เรียกว่า เรเปียร์ (Rapier) ตามประวัติบอกว่าต้นกำเนิดของดาบชนิดนี้มาจากประเทศสเปน (มีชื่อเรียกเป็นภาษาสเปนว่า Espada Ropera อ่านว่า เอสปาด้าโรเปร่า) ลักษณะของดาบ ใบดาวจะเป็นแบบใบยาวผอม บาง ปลายแหลมคม จุดเด่นคงเป็นตรงด้ามจับที่จะมีโกร่งดาบ (กระบังป้องกันมือ ลักษณะเหมือนกับโค้งกะลาครอบเอาไว้ อาจจะมีการใส่ลวดลายลงไป บางแห่งอาจจะมีการพัฒนาโกร่งดาบให้มีลักษณะอื่นแตกต่างกันไปด้วยเหมือนกัน) ดาบชนิดนี้ได้รับความนิยมสูงสุดในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 16-17 ทั่วยุโรปต่างก็ใช้ดาบแบบนี้พร้อมกับสร้างวิชาดาบเป็นของตัวเอง

ตัดภาพมาที่ปัจจุบัน กีฬาฟันดาบนั้น จะใช้ดาบแบบเรเปียร์เป็นพื้นฐาน แต่มีการพัฒนาต่อเนื่องมาจนกลายเป็นรูปแบบทั้งสามชนิดดังนี้ หนึ่ง Foil เป็นดาบที่ใบดาบยาว ปลายดาบจะถูกตัดให้เป็นสี่เหลี่ยม ดาบจับมีโกร่งดาบเป็นทรงกลมบังไว้เล็กน้อยน้ำหนักไม่เกิน 200 กรัม สอง e’pe’e อ่านว่า เอเป้ จะมีลักษณะคล้ายกับ ฟลอย์ ใบดาบจะมีความยาว 90 เซนติเมตร ปลายดาบจะถูกตัดเป็นทรงคล้ายตัววี โกร่งดาบจะใหญ่กว่า ป้องกันข้อมือได้มากขึ้นน้ำหนักไม่เกิน 700 กรัม  สาม Sabre อ่านว่า เซเบอร์ ใบดาบจะสั้นมีความยาวเพียงแค่ 88 เซนติเมตร ตรงช่วงด้ามจับจะสั้นเพียงแค่ 17 เซนติเมตรแต่ว่า โกร่งดาบจะเล็ก โค้งมาปิดข้อมือได้เกินครึ่ง ปลายดาบจะถูกตัดให้เป็นตัววาย น้ำหนักไม่เกิน 500 กรัม ซึ่งดาบแต่ละชนิดที่ใช้ในการแข่งขัน ก็จะมีจุดที่สามารถแทงคู่ต่อสู้ได้แตกต่างกันไปด้วยความลักษณะพิเศษของดาบชนิดนั้น